Σε άρθρο της στην εφημερίδα Μαγνησία, η Ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Έλενα Κουντουρά, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα κατά της παιδικής κακοποίησης, τονίζει ότι η βία κατά των γυναικών και παιδιών συνιστά ευθεία επίθεση στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, με ολέθριο αντίκτυπο στην κοινωνία, και «είναι χρέος όλων μας να αναλάβουμε ενεργό ρόλο κατά της βίας και της παιδικής κακοποίησης».
Επισημαίνει την ανάγκη να δημιουργηθεί στην Ελλάδα ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο αντιμετώπισης της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, που σήμερα λείπει, και θα στηρίξει ουσιαστικά τα θύματα ώστε να σπάσουν τη σιωπή τους και να καταγγείλουν τη βία που δέχονται.
Το άρθρο της Έλενας Κουντουρά:
«Η βία κατά των γυναικών και παιδιών είναι η σιωπηρή παγκόσμια πανδημία που βρίσκεται σε έξαρση και όλοι μας, άνδρες και γυναίκες, οφείλουμε να αναλάβουμε πια ενεργό ρόλο για την εξάλειψή της.
Η κακοποίηση που βιώνουν καθημερινά σε πολλές μορφές της οι γυναίκες και τα παιδιά συνιστά ευθεία επίθεση στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, με ολέθριο αντίκτυπο στην κοινωνία μας.
Μία στις τρεις γυναίκες στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κάποια στιγμή στη ζωή της υποστεί βία και η λίστα των γυναικοκτονιών διαρκώς μεγαλώνει. Στην Ελλάδα διαπράχθηκαν 30 γυναικοκτονίες το 2021 και 21 μέχρι σήμερα για το 2022.
Ενώ και η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Κακοποίησης συνοδεύεται από θλιβερά, εξοργιστικά στοιχεία παγκοσμίως και στη χώρα μας. Ένα στα πέντε παιδιά στην Ελλάδα θα βιώσει τουλάχιστον ένα περιστατικό σεξουαλικής βίας μέχρι την ενηλικίωσή του. Από τις αρχές τις χρονιάς έχουν γίνει τουλάχιστον 300 καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Εξίσου συγκλονιστικό είναι ότι ένας στους δύο Έλληνες έχει γίνει μάρτυρας περιστατικού κακοποίησης ανηλίκου.
Τα παιδιά τραυματίζονται βαθιά για ολόκληρη τη ζωή τους από την σκληρή κακοποίηση που υπομένουν ως θύματα, ή ως μάρτυρες της ενδοοικογενειακής βίας μέσα στο σπίτι. Κινδυνεύουν να συνεχίσουν να αναπαράγουν τη βία στην ενήλικη ζωή τους είτε ως θύματα είτε ως θύτες.
Είχα την τιμή να είμαι εισηγήτρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην έκθεση-σταθμό για τον «Αντίκτυπο της Ενδοσυντροφικής Βίας και των Δικαιωμάτων Επιμέλειας στις Γυναίκες και τα Παιδιά», που υιοθετήθηκε ως ψήφισμα με συντριπτική πλειοψηφία.
Για πρώτη φορά, βάλαμε στο επίκεντρο εκτός από τις γυναίκες και τα παιδιά θύματα της ενδοσυντροφικής βίας, ζητώντας μέτρα και παρεμβάσεις που θα εξασφαλίζουν σε κάθε χώρα την πλήρη εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης και της Διεθνούς Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού.
Πιέζουμε για ένα ολιστικό ευρωπαϊκό πλαίσιο αντιμετώπισης της έμφυλης βίας και πρόληψης, και ζητήσαμε σε κάθε χώρα να εξασφαλιστεί:
- Καθολική πρόσβαση των θυμάτων σε δομές και υπηρεσίες που πρέπει να ενισχυθούν από το κράτος με επαρκή κονδύλια από εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους.
- Μέτρα για να εξαλειφθεί η οικονομική βία κατά των γυναικών, ώστε τα θύματα να ανεξαρτητοποιηθούν και να απεγκλωβιστούν από το κακοποιητικό περιβάλλον.
- Ευρείες και στοχευμένες εκστρατείες ενημέρωσης της κοινωνίας, για την πρόληψη και αποτροπή της έμφυλης βίας
- Υποχρεωτική εκπαίδευση του δικαστικού, αστυνομικού και ιατροδικαστικού προσωπικού για όλες τις μορφές της βίας και τους μηχανισμούς της, αλλά και για την εκτίμηση του κινδύνου, ώστε να μπορούν έγκαιρα να εντοπίζονται και να αντιμετωπίζονται οι περιπτώσεις κακοποίησης.
Η ελληνική Πολιτεία σαφώς οφείλει, αντί για αποσπασματικές ενέργειες, να δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο αντιμετώπισης της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, που σήμερα λείπει, και να στηρίξει ουσιαστικά τα θύματα ώστε να σπάσουν τη σιωπή τους και να καταγγείλουν τη βία που δέχονται.
Πρέπει άμεσα και κατά προτεραιότητα να λειτουργήσουν επαρκείς υποστηρικτικές δομές και υπηρεσίες. Όπως επίσης να καταστεί υποχρεωτική η εκπαίδευση και η εξειδίκευση των Αρχών στη διερεύνηση και διαχείριση των περιστατικών αυτών, για παράδειγμα στην Αστυνομία, για την υποστήριξη των κακοποιημένων παιδιών που καλούνται να καταθέσουν.
Στους ΟΤΑ πρέπει να λειτουργήσουν τα ειδικά τμήματα προστασίας των παιδιών και της οικογένειας, όπως συμβαίνει σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες εδώ και χρόνια. Και στα σχολεία, είναι αναγκαία η εξειδικευμένη εκπαίδευση των δασκάλων και καθηγητών ώστε να διαπιστώνουν σημάδια και αλλαγές συμπεριφοράς στα παιδιά, και να παρεμβαίνουν.
Είναι όμως υποχρέωση όλων μας να σπάσουμε και τη δική μας σιωπή απέναντι σε αυτά τα εγκλήματα. Όταν αντιλαμβανόμαστε τη βία στο ευρύτερο περιβάλλον μας, οφείλουμε να ξεπερνούμε τις αναστολές μας και να απευθυνόμαστε άμεσα στις αρχές και τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Πρέπει επιτέλους να αλλάξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι για να απαλλαγούμε από τις πατριαρχικές αντιλήψεις που υπονομεύουν το δικαίωμα σε μία ζωή χωρίς βία και βάζουν εμπόδια στην πρόοδο. Οφείλουμε να υιοθετήσουμε οριζόντια τη νοοτροπία ισότητας και απόλυτου σεβασμού στον συνάνθρωπο και στα δικαιώματά του, ανεξάρτητα από το φύλο, που θα είναι πλέον αυτονόητη, όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη».
