Ομιλία για την κακοποίηση του παιδιού

10925

19 Νοεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Κακοποίησης

Κυρίες και Κύριοι,

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω ειλικρινά για την πρόσκλησή σας σε αυτή τη γιορτή. Πραγματικά σήμερα είναι ημέρα γιορτής και χαράς. Γιορτάζουν τα παιδιά μας, σε όλη τη γη. Αν και πιστεύω, ως μητέρα πάνω απ’ όλα, ότι η ημέρα του παιδιού είναι κάθε μέρα, σήμερα μας δίνεται η δυνατότητα και η ευκαιρία να μιλήσουμε με λεπτομέρεια για το θέμα αυτό. Τα παιδιά είναι οι αγγελιαφόροι του μέλλοντος. Είναι οι αυριανοί πολίτες, η σάρκα και το αίμα μας. Είναι το χαμόγελό τους που μας γεμίζει ζωή και μας δίνει ελπίδα ότι το αύριο θα είναι ακόμα καλύτερο.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδί… Τι μεγαλύτερη χαρά από το παιδικό προσωπάκι που σου χαμογελά με τα μάτια ορθάνοιχτα και την αθωότητα ζωγραφισμένη σε αυτό το χαμόγελο, όταν του διαβάζεις ένα παραμύθι! Είναι εκπληκτικό το πόσο εύκολα μπορούν να πλημμυρίσουν ευτυχία τα παιδιά, με απλά πράγματα, όπως ένα παραμύθι, μια κούκλα, ένα αυτοκινητάκι, και ευθύς αμέσως, η ευγνωμοσύνη αποτυπώνεται στα ματάκια τους. Τώρα ειδικά, τις ημέρες αυτές, που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά, είναι γοητευτικό να τα παρακολουθούμε να προσμένουν τον Άγιο Βασίλη να τους φέρει τα δώρα που έγραψαν στο γράμμα που του στέλνουν κάθε χρόνο. Και μαζί με τα παιδιά γιορτάζουμε και εμείς, γιατί πιστεύω ότι όσο και να μεγαλώσει κανείς, πάντα θα κρύβει ένα παιδί μέσα του και θα χαίρεται με απλά, καθημερινά πράγματα.

Είναι εκπληκτικό το πόση δύναμη και ενέργεια έχουν και μπορούν να μεταδώσουν αυτά τα μικρά πλασματάκια. Ακόμα και μέσα από τις μικροσκανταλιές που θα κάνουν, το μήνυμα αισιοδοξίας που φέρουν, αποτελεί το καλύτερο συναίσθημα που μπορεί να λάβει ο άνθρωπος.

Σκοπός, λοιπόν, όλων μας είναι – ή τουλάχιστον θα πρέπει να είναι – να κάνουμε τα παιδιά μας ευτυχισμένα και να τα διαπαιδαγωγήσουμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να γίνουν σωστές και ισορροπημένες προσωπικότητες. Οι τρόποι για να το πετύχουμε αυτό είναι πάρα πολλοί. Χρειάζεται μόνο να αφιερώσουμε χρόνο να τα μάθουμε και να μας μάθουν, να τα σπρώξουμε στις αθλητικές δραστηριότητες, να διασκεδάσουμε μαζί τους και να τους δείξουμε το νόημα της οικογένειας. Τα παιδιά μας είναι η συνέχειά μας, η διαιώνιση του είδους μας. Γι’ αυτό, οφείλουμε να τα βοηθήσουμε να μεγαλώσουν σωστά, να αξιοποιήσουν τα ταλέντα τους και να κάνουμε όσο το δυνατόν πιο εύκολη την κοινωνικοποίησή τους.

Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο ρόδινα. Κάθε χρόνο ένας σημαντικός αριθμός παιδιών, ακόμα και της πιο τρυφερής βρεφικής ηλικίας, παραπέμπονται σε παιδιατρικά νοσοκομεία με ανεξήγητους σωματικούς τραυματισμούς που θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική και ψυχική υγεία τους, αλλά ακόμα και την ίδια τους τη ζωή. Το φαινόμενο της παιδικής κακοποίησης, σε όλες του της μορφές, έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Πραγματικά, σας το λέω με πόνο ψυχής, ότι δεν μπορώ να διανοηθώ πώς είναι δυνατόν να βρίσκει κάποιος και δη ο γονιός, το θράσος να προκαλεί κακό σε αυτά τα αγγελούδια! Σήμερα, στον Πολιτισμένο Κόσμο που ζούμε, οι πολιτισμένοι άνθρωποι, εν κρυπτώ εγκληματούν, κακοποιώντας με ποικίλους τρόπους τα παιδιά. Προκειμένου να εξυπηρετηθούν κάποια συμφέροντα, βλέπουμε παιδιά να ζητούν χρήματα στα φανάρια, παιδιά να προωθούνται στην πορνεία, να κακοποιούνται από τα κοντινά συγγενικά τους πρόσωπα και τόσα άλλα.
Σκοπός μου δεν είναι να διαταράξω την χαρά της ημέρας, αλλά να επιστήσω την προσοχή όλων μας στα φαινόμενα αυτά, που πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα. Δεν υπάρχουν παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Είναι όλα παιδιά μας, είτε Ελληνόπουλα, είτε παιδιά μεταναστών, είτε παιδιά κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων κ.ο.κ.
Χρειάζεται σωστή ενημέρωση και πρόληψη που μπορεί να πραγματοποιηθεί με πολλούς τρόπους. Αυτό που θα ήθελα εγώ να προτείνω είναι ότι όλοι μαζί, και κυρίως από την πλευρά της Πολιτείας, να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την καταπολέμηση του φαινομένου. Πρώτα απ’ όλα χρειάζεται η εκπαίδευση όλων όσων έρχονται σε επαφή με τα παιδιά και κυρίως των δασκάλων και των εκπαιδευτικών, ώστε να είναι εξοικειωμένοι και να αναγνωρίζουν από νωρίς τα πρώτα σημάδια ενός παιδιού που έχει υποστεί κακοποίηση. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αναπτύξουμε την κοινωνική μας πολιτική, όπως επίσης και τα προγράμματα κοινωνικής ευαισθητοποίησης για την τροποποίηση των στάσεων και αντιλήψεων που πιθανόν να ενθαρρύνουν την κακοποίηση, να ενισχύσουμε τα προγράμματα οικογενειακού προγραμματισμού και να τροποποιήσουμε τη νομοθεσία, ώστε να επιλύονται γρηγορότερα οι υποθέσεις κακοποίησης και το θέμα της επιμέλειας των παιδιών.
Ο Χαλίλ Γκιμπράν στο βιβλίο του «Ο Κήπος του Προφήτη» λέει ότι «τα παιδιά μας δεν είναι παιδιά μας. Είναι οι κόρες και οι γιοι της ζωής για τη ζωή». Εμείς, γονείς, πολιτεία, φορείς, Μη Κυβερνητικοί Οργανισμοί, είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε ό,τι καλύτερο για να τους προσφέρουμε ευτυχία, να τα κάνουμε ισορροπημένους ανθρώπους, να διαφυλάξουμε με κάθε τρόπο τη σωματική και ψυχική τους υγεία, για να μπορέσουν αύριο να φέρουν στον κόσμο τα δικά τους παιδιά.
Κυρίες και κύριοι, γονείς του παρόντος και του μέλλοντος,
Θα ήθελα να χαιρετήσω και να συγχαρώ την πρωτοβουλία σας αυτή, με την ευκαιρία του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας για το Παιδί. Το έργο των Μη Κυβερνητικών Οργανισμών στα θέματα που άπτονται του παιδιού είναι πραγματικά καταλυτικό. Είναι σημαντικό να ακούγονται μέσα από αυτές τις συναντήσεις οι φωνές των παιδιών μας. Θεωρώ υψίστης σημασίας να συζητάμε, να ανοίγουμε τα μάτια μας στο πρόβλημα και να βρίσκουμε λύσεις. Γιατί τα παιδιά είναι δώρο Θεού. Ας μην ξεχνάμε πως και εμείς περάσαμε από τις ηλικίες αυτές. Ας προσπαθήσουμε να ξαναθυμηθούμε το πώς αισθανόμασταν τότε, τα όνειρα που κάναμε και τις επιθυμίες μας. Ας μην προσπαθούμε να κάνουμε τα παιδιά να μεγαλώσουν γρήγορα, αλλά να πάρουμε εμείς παραδείγματα από αυτά και να τα εφαρμόσουμε στην καθημερινότητά μας.