«Να σπάσουμε το σπιράλ της σιωπής».

6040

Άρθρο της ευρωβουλευτή ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Έλενας Κουντουρά, για τη σεξουαλική παρενόχληση και βία στο Greekschannel.gr

ΕΛΕΝΑ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ

Με αφετηρία τις αποκαλύψεις της Ολυμπιονίκη Σοφίας Μπεκατώρου, άνοιξε στην Ελλάδα ένας κύκλος θαρραλέων καταγγελιών από δημόσια πρόσωπα για τη σεξουαλική παρενόχληση και τη βία που έχουν υποστεί. Χωρίς να υπολογίζουν οποιοδήποτε προσωπικό κόστος, ξεκίνησαν τον δύσκολο αγώνα τους, ώστε να ακουστεί η αλήθεια και να σπάσει ο κύκλος της βίας.

Αυτή τους η επιλογή αξίζει τον σεβασμό και τη στήριξη όλων μας. Είναι στήριξη που οφείλουμε όμως να εξασφαλίσουμε σε όλα τα ανώνυμα θύματα που έχουν υπομείνει σεξουαλική παρενόχληση και βία, πίσω από κλειστές πόρτες, χωρίς δημόσιο βήμα, και δεν έχουν τη δύναμη ή τη στήριξη να το καταγγείλουν.

Η βία, σεξουαλική, ψυχολογική, συναισθηματική, λεκτική ή οικονομική δεν συμβαίνει μόνο στον αθλητισμό ή στον καλλιτεχνικό χώρο. Υπάρχει παντού χωρίς εξαιρέσεις: στην πολιτική, την ψυχαγωγία, τη μόδα, την επικοινωνία, τη δημοσιογραφία, στο εταιρικό περιβάλλον, στα πανεπιστήμια, σε κάθε χώρο όπου υπάρχει εξουσία και κατάχρησή της.

Γυναίκες και κορίτσια, αλλά και νεαρά αγόρια, στην αρχή της σταδιοδρομίας τους, από φόβο ή ντροπή, βιώνοντας αγωνία για το μέλλον τους, σιωπούν. Η απαξίωση και ο εκβιασμός που δέχονται, τους αναγκάζει συχνά να εγκαταλείψουν τα όνειρά τους και τους στόχους τους και είναι πραγματικά εξοργιστικό ότι ταλαντούχα παιδιά με λαμπρές προοπτικές εξέλιξης, τραυματίζονται στο ξεκίνημά τους για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Προσωπικά, έχω αγωνιστεί ενάντια στη βία σε όλη μου τη διαδρομή, μέσα από τον αθλητισμό ως αθλήτρια για πολλά χρόνια της εθνικής ομάδας στίβου, στο πανεπιστήμιο, στην πολυετή διεθνή καριέρα μου στον σκληρό χώρο της παγκόσμιας βιομηχανίας της μόδας, στην ενασχόλησή μου με τη δημοσιογραφία και τις εκδόσεις, στην πολιτική, και μέσα από τον εθελοντισμό σε φορείς και οργανώσεις που συμμετείχα για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μα πάνω από όλα, αντιστέκομαι και αγωνίζομαι, ως γυναίκα και μητέρα.

Γι’ αυτό και από τη σημερινή μου θέση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχω αναλάβει εισηγήτρια σημαντικών φακέλων, και ως μέλος της Επιτροπής Ισότητας των Φύλων και Δικαιωμάτων των Γυναικών FEMM προωθώ σειρά παρεμβάσεων, πιέζοντας η Ευρωπαϊκή Ένωση να αντιμετωπίσει τη βία στον πυρήνα της και σε όλες τις διαστάσεις της.

Έχω την τιμή να είμαι εισηγήτρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την έκθεση «Ο αντίκτυπος της ενδοοικογενειακής βίας στις γυναίκες και τα παιδιά και το δικαίωμα γονικής επιμέλειας». Στην έκθεση που καταρτίζω, θα συμπεριλάβουμε προτάσεις, όπως η εξαίρεση από τη συνεπιμέλεια των περιπτώσεων βίας μεταξύ των συντρόφων και εις βάρος των παιδιών, αλλά και την ανάγκη ανάληψης των υποθέσεων γονικής επιμέλειας από εξειδικευμένους δικαστές.

Μία από τις πρώτες πρωτοβουλίες μου ήταν να ζητήσω από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να εκπονήσει για πρώτη φορά μελέτη για την αντιμετώπιση του «Σπιράλ της Σιωπής», που είναι απολύτως αναγκαία ώστε να σχεδιαστούν πιο αποτελεσματικές πολιτικές καταπολέμησης της βίας.

Με βάση τα επίσημα στοιχεία, μία στις τρεις γυναίκες έχει υποστεί κάποια μορφή βίας στη ζωή της, και αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Τα πραγματικά περιστατικά είναι πολλαπλάσια από αυτά που καταγγέλλονται, είτε από φόβο και ντροπή, υπό το βάρος του κοινωνικού στίγματος ή επειδή δεν υπάρχει επαρκής στήριξη σε δομές και υπηρεσίες για την προστασία των θυμάτων. Όταν μάλιστα αυτή η βία διεισδύει στην οικογένεια, τα παιδιά τραυματίζονται και αυτά, και κινδυνεύουν στο μέλλον να γίνουν και αυτά είτε θύτες ή θύματα.

Υπάρχουν ακόμη πολύ κρίσιμα ζητήματα που πρέπει να διευθετηθούν όχι μόνο σε ευρωπαϊκό αλλά και σε εθνικό επίπεδο.

Προέχει η άμεση ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο της σύστασης της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) αναφορικά με τη σεξουαλική παρενόχληση και τη βία στους χώρους εργασίας, ώστε να αποτελεί η σεξουαλική παρενόχληση αυτοτελές ποινικό αδίκημα.

Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να επανεξεταστεί το διάστημα παραγραφής των αξιόποινων πράξεων, ειδικά στις περιπτώσεις ανηλίκων.

Τα εγκλήματα της σεξουαλικής βίας δεν παραγράφονται στις ψυχές των θυμάτων, και ιδιαίτερα όταν συμβαίνουν σε τρυφερή ηλικία.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο για τα μικρά παιδιά, με την αθωότητα και αγνότητά τους, να αντιληφθούν ότι έχουν υπάρξει θύματα κακοποίησης και εγκληματικών πράξεων. Όταν πλέον ως ενήλικοι βρουν τη δύναμη να το καταγγείλουν, εάν έχει μεσολαβήσει η παραγραφή, κινδυνεύουν να θυματοποιηθούν εκ νέου από τον ίδιο θύτη, που ασκεί το δικαίωμά του να κινηθεί εναντίον τους για συκοφαντική δυσφήμιση.

Γι’ αυτό, πέραν της αυστηροποίησης των ποινών, πρέπει στις περιπτώσεις κακοποίησης ανηλίκων να υπολογίζεται από την ενηλικίωση και μετά το διάστημα που ορίζει ο νόμος για την παραγραφή, όπως συμβαίνει ήδη σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες.

Είναι απαραίτητη προϋπόθεση να καθιερωθεί εξειδικευμένη εκπαίδευση οριζόντια σε όλες τις κρατικές δομές, όπως η Αστυνομία, τα νοσοκομεία και οι κοινωνικές υπηρεσίες, ώστε το προσωπικό που έρχεται σε επαφή με τα θύματα να μπορεί να παρέχει επαρκή προστασία και στήριξη τους.

Οφείλουμε να δημιουργήσουμε ένα καθολικό πλέγμα προστασίας και πρόληψης που να ξεκινά από το σχολείο και την εκπαίδευση. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο και υποχρεωτικό οι δάσκαλοι και καθηγητές να εκπαιδεύονται επαρκώς, ώστε να εντοπίζουν και να αντιμετωπίζουν την αλλαγή συμπεριφοράς των μαθητών τους, που μπορεί να προέρχεται από παρενόχληση ή κακοποίηση, καθώς και τα σημάδια βίας, και να προχωρούν σε καταγγελία χωρίς δεύτερη σκέψη. Πρέπει επίσης να καθιερωθούν συστηματικές και εντατικές δράσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα στα σχολεία, ώστε να εξαλειφθούν τα σεξιστικά στερεότυπα, και να καλλιεργηθεί από πολύ μικρή ηλικία ο σεβασμός στο συνάνθρωπο, ανεξάρτητα από το φύλο.

Εάν οι γυναίκες είναι πράγματι το μισό του ουρανού, τότε τα παιδιά μας είναι όλος ο ουρανός, και όλοι μαζί πρέπει να κρατήσουμε αυτόν τον ουρανό φωτεινό.

Πηγή: GreeksChannel