Υπάρχει «χώρος» για τις γυναίκες στην πολιτική; (άρθρο στην εφημερίδα Realnews)

7033

Πικρή υπενθύμιση για όλες τις γυναίκες που επιζητούν ρόλο και θέση στο δημόσιο βίο αποτελεί το γεγονός ότι δεν είμαστε ακόμη απρόσβλητοι από την «ασθένεια» του σεξισμού. Τα όσα γράφτηκαν και λέχθηκαν με αφορμή τον πρόσφατο ανασχηματισμό, μας θύμισαν ότι κάποιοι αρνούνται να αλλάξουν νοοτροπία και αντί να ασκούν κριτική με πολιτικά επιχειρήματα, καταφεύγουν σε λεκτικές επιθέσεις με σεξιστικούς χαρακτηρισμούς κατά γυναικών πολιτικών.

Όσο περήφανες πρέπει να αισθανόμαστε για τις κοινωνικές κατακτήσεις που έχουμε πετύχει ως Ελληνίδες τις τελευταίες δεκαετίες – διότι τίποτε δεν μας χαρίστηκε – άλλο τόσο πρέπει να μας προβληματίζει που, εν έτει 2018, η συζήτηση για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, όπως και συνολικά των στερεοτυπικών αντιλήψεων και διακρίσεων, παραμένει ανοιχτή. Ο σεξισμός στην πολιτική παραδοσιακά αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο του πολιτικάντη, εκείνου που επιζητεί με κάθε μέσο να βλάψει την εικόνα του πολιτικού του αντιπάλου, αδύναμος να παράξει ουσιαστικό πολιτικό λόγο.

Τα πρόσφατα σχόλια που ακολούθησαν την τοποθέτηση 13 γυναικών σε υπουργικές θέσεις δεν είναι δυστυχώς ένα μεμονωμένο περιστατικό. Αντίθετα, εντάσσονται σε ένα γενικότερο πλαίσιο σεξιστικής και υποτιμητικής αντιμετώπισης των γυναικών που ξεπερνά την πολιτική και επεκτείνεται στον επαγγελματικό «στίβο» και συνολικά στο δημόσιο διάλογο. Ο σεξισμός κατά των γυναικών είναι υπαρκτός και πολυεπίπεδος, και η νομική κατοχύρωση της ισότητας έχει αποτύχει να τον αντιμετωπίσει πρακτικά. Αναδεικνύει μία θλιβερή κοινωνική πραγματικότητα, ότι ο χώρος της πολιτικής – όπως και ευρύτερα η αγορά εργασίας – εξακολουθεί να θεωρείται «ανδροκρατούμενος», με την παρουσία και συμμετοχή των γυναικών να αποτελεί κάποιου είδους «παραχώρηση», αλλά κυρίως ότι η λεκτική βία και ο σεξισμός μπορούν ανά πάσα στιγμή και με αξιοσημείωτη ευκολία να επιστρατευτούν, προκειμένου να «συνετιστεί» μια γυναίκα. Οι ιδέες ή οι θέσεις που πρεσβεύει δεν έχουν καμία σημασία σε αυτήν την περίπτωση, ο σεξισμός εστιάζει στην υποταγή και την φίμωσή της, απλώς και μόνο επειδή είναι γένους θηλυκού. Οφείλουμε να θέσουμε προτεραιότητα την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών σε όλες της τις μορφές. Να αλλάξουμε την παρωχημένη αντίληψη ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να είναι εξίσου ικανές με τους άντρες σε θέσεις ευθύνης ή στο δημόσιο βίο. Και να εξασφαλίσουμε την άρση των μισθολογικών και ασφαλιστικών διακρίσεων, κοινωνικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αντιμετωπιστούν είναι να δημιουργήσουμε για τις γυναίκες περισσότερο «χώρο» με τη στήριξη όλων.