Χρέος όλων μας η προστασία της οικογένειας

9818

Η στήριξη του θεσμού της οικογένειας αποτελεί μια από τις πλέον ουσιαστικές επιδιώξεις μιας ευνομούμενης και ουσιαστικά κοντά στον πολίτη Πολιτείας. Και το θέμα που ουσιαστικά κάνει το ζήτημα εξαιρετικά περίπλοκό είναι η επιμέλεια των ανήλικων τέκνων και τα δικαιώματα των γονέων μετά το διαζύγιο. Χιλιάδες ζευγάρια κάθε χρόνο καλούνται να αντιμετωπίσουν το συγκεκριμένο ζήτημα με ορθολογιστικό τρόπο και με γνώμονα το καλό των παιδιών που έχουν αποκτήσει.

Των παιδιών που αναγκάζονται να βιώνουν ιδιαίτερα σκληρές καταστάσεις, τις οποίες δεν είναι σε θέση να καταλάβουν, που βλέπουν τη μαμά να τσακώνεται με τον μπαμπά αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουν τι έχει συμβεί, με αποτέλεσμα να ενοχοποιούν τον ίδιο τους τον εαυτό για το διαζύγιο που εν τέλει έρχεται. Και τότε αρχίζει ένας άλλος Γολγοθάς νομικών διαδικασιών. Το οικογενειακό δίκαιο εκσυγχρονίστηκε με το Νόμο 1329/1983. Καταργήθηκε η έννοια της πατριαρχικής οικογένειας και αντικαταστάθηκε με την οικογένεια της ισότητας. Ορίστηκε ότι στο πνεύμα της ισότητας και οι δύο σύζυγοι υποχρεώνονται να συμβάλουν, ανάλογα με τις δυνάμεις τους, στην αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας.

Τι γίνεται, όμως, σήμερα σε πρακτικό επίπεδο; Στις διαμάχες μεταξύ των δύο γονέων το παιδί γίνεται «μπαλάκι του πινγκ-πονγκ», ενώ σε αρκετές περιπτώσεις γίνεται μοχλός άσκησης πιέσεων και εκβιασμών απέναντι στον ή στην πρώην σύντροφο. Για παράδειγμα, έχουμε τις περιπτώσεις που ο άντρας, θέλοντας να εκδικηθεί την πρώην σύντροφο του, δεν καταβάλει την οφειλόμενη διατροφή. Η γυναίκα απ’ την άλλη, που είναι οικονομικά εξαντλημένη, υποχρεώνεται να δανείζεται από συγγενείς και φίλους και να τρέχει κάθε λίγο στα δικαστήρια για να διεκδικήσει τα χρήματα της διατροφής, κάνοντας ακόμα περισσότερα έξοδα. Αντίστοιχα, υπάρχουν περιπτώσεις όπου η μητέρα που έχει την επιμέλεια, για λόγους εκδίκησης, στερεί στον πατέρα τη σωστή επικοινωνία με τα παιδιά του. Το παιδί σε αυτές τις περιπτώσεις καταλήγει να μεγαλώνει σαν ορφανό από πατέρα, ενώ δεν είναι. Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για καταστάσεις που θύματα ουσιαστικά είναι τα παιδιά.

Πρέπει να σκύψουμε πάνω σε αυτά τα προβλήματα. Να προσπαθήσουμε να δώσουμε λύσεις εκσυγχρονίζοντας το νομικό πλαίσιο που ισχύει σήμερα. Δεν μπορούν τα φαινόμενα αυτά, της μόνιμης αντιπαλότητας μεταξύ των δύο πρώην συζύγων, να συνεχίζονται και να αιωρούνται εις βάρος των παιδιών. Οφείλουμε να εξετάσουμε τη δημιουργία του θεσμού του οικογενειακού δικαστηρίου, όπου με την υποστήριξη ειδικών επιστημόνων (συμβούλων γάμου, κοινωνικών λειτουργών, ψυχολόγων, παιδοψυχολόγων) θα δικάζουν δικαστές εξειδικευμένοι σε υποθέσεις οικογενειακού δικαίου. Έτσι θα εξασφαλίσουμε την ανταπόκριση σε θέματα επιμέλειας ανήλικων τέκνων και δικαιωμάτων των γονέων πιο αποτελεσματικά και θα δοθεί μία λύση στα πολλά προβλήματα που δημιουργούνται. Έχουμε υποχρέωση να καταλάβουμε ότι κάθε παιδί έχει δυο γονείς και ότι η σχέση γονέα και παιδιού δεν εξαρτάται μόνο από την ύπαρξη γάμου. Η γονική ευθύνη ως σύνολο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων δεν τερματίζεται με ένα διαζύγιο, θεωρώ ότι πάνω απ’ όλα χρειάζεται μια συνεργασία των γονέων προς όφελος του παιδιού τους.